Siódmy tom katechez papieskich, w którym Benedykt XVI głosi o Doktorach Kościoła. Galerię tę otwiera święta, której doświadczenie jest jednym ze szczytowych przykładów duchowości chrześcijańskiej wszystkich czasów: św. Teresy z Ávila (od Jezusa), zamyka zaś św. Teresa z Lisieux.
Przez ostatnie dwa lata podczas audiencji generalnych towarzyszyły nam liczne postacie świętych, uczyliśmy się poznawać ich bliżej i zrozumieliśmy, że całą historię Kościoła znamionuje obecność mężczyzn i kobiet, których wiara, miłość i życie dla wielu pokoleń, również dla nas, były niczym światło latarni. Święci na różne sposoby ukazują przemożną i przemieniającą obecność Zmartwychwstałego; oni tak dalece dali się zdobyć Chrystusowi, że mogli powtórzyć za św. Pawłem: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Naśladowanie ich, uciekanie się do ich wstawiennictwa, więź wspólnoty z nimi „łączy nas z Chrystusem, z którego, jako ze Źródła i Głowy, wypływa wszelka łaska i życie Ludu Bożego” (Konst. dogm. Lumen gentium, 50).
Benedykt XVI
