W godzinę naszej śmierci

Śmierć, nieuleczalna choroba, starość, agonia to tematy tabu, które na zasadzie niepisanej społecznej umowy są skrzętnie omijane. Chrześcijanie, którzy powinni postrzegać śmierć przede wszystkim jako początek życia wiecznego, również nie są z tego lęku wyzwoleni. Człowiek nie chce pamiętać o własnej śmiertelności i szerokim łukiem omija wszystko to, co mogłoby mu u niej przypominać.

Jean-Miguel Garrigues, kapłan przez wiele lat posługujący jako kapelan na oddziale onkologicznym, a jednocześnie profesor teologii, przypomina o prawdziwie chrześcijańskim rozumieniu śmierci jako narodzin do nowego życia. Autor przekonuje, że odrzucając temat śmierci, tracimy z oczu ogromnie ważną część nauczania Chrystusa - lekcję pokory, miłości i nadziei. Unikanie za wszelką cenę tego tematu sprawia również, że rodzi się w nas lęk, wynikający częściowo z niewiedzy.

Przywołując zapomniane dziedzictwo wielkich mistyków Kościoła - ale także św. Tereski z Lisieux, Jacquesa Maritaina i Marty Robin - Garrigues w bardzo przystępny sposób przedstawia naukę Kościoła dotyczącą rzeczy ostatecznych. Nie jest to jednak suchy dogmatyczny wywód - autor przemawia jako ktoś, kto wielokrotnie towarzyszył umierającym i ich rodzinom i sam poznał gorycz straty.

Wykraczając poza uładzone frazesy i czysto retoryczne paradoksy, którymi często operuje współczesna katecheza, Garrigues omawia między innymi kwestię zmartwychwstania ciał, naturalnego buntu wobec śmierci, odkupieńczego sensu cierpienia, komunii świętych, odpustów i modlitw za dusze czyśćcowe, a także sprzeczności między śmiertelnością naszej natury a powołaniem do życia wiecznego.

W chwili śmierci nie zostajemy sami - gdy tylko przekroczymy próg doczesności, napotykamy otwarte ramiona Miłosiernego Ojca. W godzinę naszej śmierci w mądry sposób przypomina o obietnicach, jakie daje nam zmartwychwstały Chrystus - abyśmy kiedyś mogli powtórzyć za św. Tereską bez lęku: "Wkraczam w życie".