Czy wolno wierzyć w cuda?

W jakim sensie relacje o cudach są prawdziwe? Jak się odnieść do tego kłopotliwego faktu, z którym nie wiadomo co począć, jak z kipiącym mlekiem? Czy jest się chrześcijaninem, kiedy uznaje się cuda za prawdziwe w dosłownym sensie? Czy nie należy również przyjąć, że w tym samym dosłownym sensie prawdziwa jest Biblia? Czy wiara nie polega na tym, że uznaje się za prawdziwe coś, czego nie można zobaczyć? Czyż wszystko inne nie byłoby zdradą Ewangelii?

A może rację mają ci badacze Nowego Testamentu, którzy z niewzruszoną pewnością siebie twierdzą, że cudów nie było, a wszystkie opowiadania o nich to wymysł albo oszustwo? Czy cuda są pobożnymi legendami, wymyślonymi przez wyznawców Jezusa, mającymi jedynie ukazywać, kim był On dla ludzi?

Klaus Berger jest jednym z najbardziej znanych współczesnych niemieckich egzegetów Nowego Testamentu i zarazem jedną z najbardziej oryginalnych postaci współczesnej egzegezy. Myśli samodzielnie, kwestionując wiele utartych poglądów i interpretacji, stawia tezy odważne i nowe, czasem prowokacyjne (co sprawia, że w gronie kolegów egzegetów uchodzi za swego rodzaju enfant terrible i wiele jego poglądów wzbudza polemiki). Należy jednak zarazem do tych egzegetów i teologów, którzy zdają sobie sprawę z konieczności łączenia wiedzy zdobywanej w żmudnych i skomplikowanych fachowych badaniach tekstów nowotestamentowych z doświadczeniem wiary i życia chrześcijańskiego, które wyrasta z Bożego Słowa zawartego w tych tekstach.