Orzech na ambonie cz. I

Powiem wprost: opracowanie kazań Orzecha okazało się istną katorgą! Proszę to sobie wyobrazić: Pierwszym etapem było zebranie nagrań magnetofonowych, z których większość dokonana została na fatalnym poziomie technicznym - wręcz na granicy słyszalności. Potem autorzy pomysłu szukali ludzi (studentek i studentów, kleryków, znajomych pań i panów), którzy zechcieliby bezinteresownie (!) 'wklepać w komputer' to, co usłyszeli z głośnika. Przeciętne kazanie (trwające 30 minut) pochłaniało 3-5 godzin pracy! Wreszcie należało dokonać redakcji otrzymanego w ten sposób 'produktu językowego'. [...]

Czy warto było aż tak się męczyć? Gdyby odpowiedź była negatywna - nie ma takiej siły, która zmusiłaby mnie do podjęcia się podobnej pracy. Motywem, dla którego przesiedziałem przy klawiaturze komputera niezliczoną liczbę godzin - oprócz osobistej intencji Bogu wiadomej - było i jest przekonanie, że warto, trzeba i należy udostępnić szerokim rzeszom Czytelników przepowiadanie Księdza Prałata Stanisława Orzechowskiego - nawet przy założeniu, że jego styl i język został tu bardzo 'odorzechowiony'. Jest bowiem w tych tekstach owo 'coś', co każe ludziom 'chodzić na Orzecha' - nawet gdy się już zdecydowanie wyrosło ze stanu studenckiego. [...]

Zatem - zapraszam do lektury! Oby okazała się dla wszystkich, którzy sięgną po każdy z tomów Orzechowego dorobku kaznodziejskiego 'pożytkiem doczesnym i wiecznym'.

ks. A. Radecki