Poczucie winy i przebaczenie w duszpasterstwie i teologii

Czy poczucie winy musi przytłaczać nas swoim ciężarem i zatruwać każdy radosny moment codzienności? Jak pozbyć się dręczących wyrzutów sumienia, kiedy nie starcza nam przebaczenie ze strony innych, jak zmierzyć się z własną winą, jak ją oswoić? Oto pytania, na które stara się odpowiedzieć w kolejnej książce-poradniku Wunibald Müller.

Jego rozważania, prowadzone z psychoterapeutycznej i duchowej perspektywy, uświadamiają czytelnikowi znaczenie osobistej polemiki z własną winą. Autor wskazuje na wielkie znaczenie miłosierdzia, które winniśmy okazywać nie tylko innym, ale także sobie. Jednakże warunkiem niezbędnym do osiągnięcia spokoju sumienia pozostaje poszukiwanie miłości dzięki sercu, które „bije naprawdę”. Müller powtarza za ojcem Pambo „jeśli masz serce, możesz być zbawiony”, a zatem wyzwoli cię dobroć i żywotność twojego serca, pod warunkiem że poznasz i uznasz siłę Bożego miłosierdzia.

Książka Müllera nie jest suchym wykładem obfitującym w fachową terminologię. Dużo w niej historii codziennych, przykładów z życia osób, które próbują radzić sobie z poczuciem winy, błądzą i poszukują przebaczenia u innych i w sobie, a nade wszystko dążą do pojednania z Bogiem w obliczu swojej, już oswojonej, winy.