Wspólnota zakonna. Ideał a rzeczywistość

Optiones evangelicae mówi o osobach zakonnych jako o "wezwanych, aby były w Kościele, we wspólnocie kościelnej i w świecie świadkami i architektami planu komunii, która według zamierzenia Boga jest celem historii człowieka" (nr 24).

W 1996 roku Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Vita consecrata, odwołując się do tego określenia, rozwinął je: jeśli osoby zakonne są "ekspertami wspólnoty", czyli świadkami jedności, powinny umieć pomagać innym członkom Kościoła żyć w jedności. Dlatego "Kościół powierza wspólnotom życia konsekrowanego szczególną troskę o wzrost duchowości komunii" (nr 51). Czy jednak zakonnicy i zakonnice są naprawdę "ekspertami wspólnoty"? I czy jest to teoria czy praktyka? Możliwa czy pożądana rzeczywistość? Zaszczytny tytuł czy poważny i ciężki obowiązek? Jak zostaje się "ekspertem wspólnoty"?

Próbując znaleźć odpowiedzi na te pytania, autor, znany badacz i znawca problematyki życia konsekrowanego, napisał tę prostą, ale szczerą książkę z silnym przekonaniem o wielkiej misji powierzonej życiu zakonnemu: bycia znakiem i narzędziem jedności.