pseud. “Orzech” (ur. 1939 w Kobylinie), ksiądz, prałat, duszpasterz diecezji wrocławskiej.
W 1958 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1964. Pracę duszpasterską rozpoczął w Nowej Rudzie-Drogosławiu, następnie pracował we Wrocławiu, w parafii św. Wawrzyńca. W latach 1968–1972 studiował pedagogikę na KUL-u. Uzyskał tytuł licencjata teologii pastoralnej na podstawie pracy “Przygotowanie do małżeństwa młodzieży akademickiej”. Podczas studiów uczęszczał na wykłady Karola Wojtyły, którego naukę bardzo ceni i często się do niej odnosi. Od 1967 (z przerwą na studia) działa w Duszpasterstwie Akademickim Wawrzyny.
Ważnym etapem życia ks. Orzechowskiego było duszpasterstwo robotników i kolejarzy. W sierpniu 1980 jako pierwszy odprawiał mszę świętą w czasie strajku w zajezdni tramwajowej. Później uczestniczył w strajku głodowym kolejarzy wrocławskich. Także z jego inicjatywy, we wszystkie czwartki od początku stanu wojennego, w kościele św. Wawrzyńca odbywały się msze święte za ojczyznę (popularnie zwane “Dwudziestkami”, gdyż odbywały się o godz. 20). Ks. kardynał Henryk Gulbinowicz powierzył mu wówczas funkcję diecezjalnego duszpasterza świata pracy. Był jednym z największych przyjaciół księdza Jerzego Popiełuszki.
Za swoją pracę duszpasterską i społeczną został uhonorowany wieloma nagrodami, m.in. medalem “Mater Verbi” tygodnika “Niedziela” oraz medalem “Zawsze Solidarni” w 25. rocznicę powstania dolnośląskiej “Solidarności”.
