(ur. 1885 w Weronie, zm. 1968 w Monachium), niemiecki ksiądz katolicki włoskiego pochodzenia, teolog, filozof religii, liturgista, autor książek z dziedziny duchowości.
Od 1904 studiował nauki przyrodnicze w Monachium, chemię, medycynę i ekonomię polityczną w Tybindze oraz teologię we Fryburgu Szwajcarskim. W 1910 w Moguncji przyjął święcenia kapłańskie.
W 1915 obronił pracę doktorską, a pięć lat później został docentem na Wydziale Teologii Katolickiej uniwersytetu w Bonn. Po habilitacji z dogmatyki katolickiej w 1923 objął Katedrę Filozofii Religii i Katolickiego Światopoglądu na uniwersytecie w Berlinie.
Zaangażowany był w inicjatywę ruchu odnowy liturgicznej oraz pracę z młodzieżą (Katolicki Ruch Młodzieżowy). Wydawca dwumiesięcznika "Die Schildgenossen".
W 1939 władze nazistowskie odebrały mu katedrę, a w 1943 zmusiły do opuszczenia Berlina. Po wojnie został ponownie powołany na uniwersytet w Tybindze, a w 1948 w Monachium. Do czasu przejścia na emeryturę pełnił funkcję kierownika Katedry Światopoglądu Chrześcijańskiego i Filozofii Religii.
W swoich tekstach i wystąpieniach wielokrotnie i na różny sposób podejmował dialog ze światem współczesnym. Jest laureatem Pokojowej Nagrody Wydawców i Księgarzy Niemieckich. Brał udział w II soborze watykańskim jako ekspert ds. liturgii.
