Paradoks ziarna pszenicy. Droga życia wewnętrznego Katarzyny de Bar

Uważam, że powinnyśmy mieć szczególne nabożeństwo do Jezusa, Początku i Źródła Życia. Powinnyśmy trwać ustawicznie w tym stanie śmierci w Jego obecności, aby tchnął w nas tchnienie swego boskiego Życia. O, jak to życie jest godne uwielbienia i pełne mocy! Jedna jego chwila w nas bardziej się liczy niż wszystko, co tylko największego jest w niebie i na ziemi. Chciałabym, abyśmy były o tym przekonane, abyśmy z większą wiernością umierały, bo to najdroższe życie nastaje w nas dopiero po śmierci naszego własnego życia. Umierajmy więc i to umierajmy z radością, bo ta śmierć sprawia dla nas dobro nieskończenie doskonałe i trwałe.

Z rozdz. Rekolekcje 1661/1662