(ur. 1920 w Pietrowiczach, zm. 1992 w Nowym Jorku), amerykański twórca literatury science fiction, profesor biochemii.
Przyszedł na świat w rodzinie żydowskiej. W wieku trzech lat wraz z rodziną wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Nie znał rosyjskiego, ponieważ jego rodzice mówili w języku jidysz i po angielsku. Od najmłodszych lat interesował się fantastyką. Już jako dziewięciolatek przeglądał pisma dotyczące tej tematyki, a w wieku 11 lat sam zaczął pisać opowiadania.
Studiował w Uniwersytecie Columbia, gdzie uzyskał tytuły magistra oraz doktora biochemii. Przez pewien czas pracował jako chemik w filadelfijskiej stoczni. Po uzyskaniu tytułu doktora biochemii, rozpoczął działalność na Uniwersytecie Bostońskim. W 1958 zawiesił karierę naukową, aby całkowicie poświęcić się pisaniu. Był mistrzem w swoim fachu. Spod jego pióra wyszło ponad 500 książek i ogromna ilość opowiadań. Wśród nich na szczególną uwagę zasługuje trylogia “Imperium Galaktyczne” (1950–1952), a także cykl “Fundacja”, składający się z siedmiu tomów (1951–1993) oraz seria „Roboty” (1950, 1982).
W swojej twórczości inspirował się książką “Zmierzch i upadek cesarstwa rzymskiego” Edwarda Gibbona. Przedstawione przez Asimova Imperium Galaktyczne wydaje się być wieczne, mimo tego ostatecznie chyli się ku upadkowi, podobnie jak dawne cesarstwo rzymskie. Ratunkiem dla niego może być jedynie psychohistoria, nauka powstała dzięki genialnemu matematykowi – Hariemu Seldonowi, która za pomocą równań matematycznych pozwoli przewidzieć przyszłość.
Asimov był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany, m.in. Nagrodą Nebula oraz Hugo (1973). Kilka jego dzieł doczekało się ekranizacji.
W 1977 przeszedł atak serca. Sześć lat później, podczas operacji wstawiania by-passów, został zarażony wirusem HIV, który był bezpośrednią przyczyną jego śmierci.
