Kiedy czasu nie będzie... Zapiski anioła

Domniemanym autorem "Zapisków..." jest szeregowy Anioł Stróż, słabo jeszcze opierzony pędziwiatr, mający sporo nałogów (kofeinista i ciasteczkowy łasuch, miłośnik tajemniczego napoju z mżawki).

Mnóstwo spraw go śmieszy, inne irytują nieznośnie. Wielu rzeczy jego umysł nie jest w stanie w ogóle pojąć, bez przerwy korzysta więc z uzupełniających szkoleń u doświadczonego cherubina.

Potwierdza całym sobą prawdę, że aniołowie nie są istotami doskonałymi, że potrafią zazdrościć człowiekowi, że mogą czegoś nie dopatrzyć, o czymś zapomnieć.

Te małe niedociągnięcia stają się niewidoczne z powodu wielkiej miłości jaką nasz anioł ma do ludzi, przesympatycznej, ujmującej osobowości i niezwykłej pasji, z jaką wykonuje powierzone przez Boga misje.

A zadania, jak na debiutanta, ma bardzo trudne: odnaleźć sens życia utracony przez podopiecznego, odtworzyć zagubioną miłość małżonków.

Myszkując tu i tam, Boży posłaniec doświadcza sporo, poznaje bogaczy i biedaków, młodych i stojących nad grobem staruszków, ludzi złamanych i ludzi walki, zgłębia także fenomen hipermarketu.

Mimo przyjetej formy pamiętnika i sporej dozy humoru, anielską kronikę możemy odczytywać jako historię z szybką akcją i sprawną narracją, nienużącą, bo zmieniającą tempo i wręcz z upodobaniem bawiącą się różnymi stylami, konwencjami literackimi, ale możemy także pokusić się tutaj o lekturę głębszą, skłaniającą do poważnej refleksji, implikującą pytania, na które nie sposób odpowiedzieć bez namysłu i jednoznacznie.