Spadające okruchy

Rafał Brasse (ur. 1974 r.) od dzieciństwa rodzinnie związany z Głogowem. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako poeta debiutował w 1997r. tomikiem Rwane linie ze wstępem Profesora Jacka Łukasiewicza. Pracę doktorską obronił na Uniwersytecie Zielonogórskim. Nauczyciel języka polskiego w III Liceum Ogólnokształcącym w Zielonej Górze. Autor monografii Poetyka doświadczenia duchowego w liryce Tadeusza Gajcego (wydawnictwo UMK, 2016). Publikował m. in. w „In Gremium", „Studiach Ełckich", Język. Religia. Tożsamość", „Pracach Polonistycznych", „Pracach Literackich", „Zeszytach Naukowych Centrum Badań im. Edyty Rin". Swoje zainteresowania badawcze kieruje w stronę antropologii Gastona Bachelarda i Edyty Stein oraz poezji Cypriana Norwida. Mieszka w Jasieniu.

Siła charakteru suwerennego człowieka, modelowego podmiotu omawianych utworów (por. Herberta: Jak nas wprowadzono i Potęga smaku), która pozwala odrzucić blichtr wysoce zorganizowanego życia literackiego na rzecz autentyzmu egzystencji i jej głębi w obliczu Transcendencji, sprawia, że zamiast dusznego salonu literackiego mamy tutaj do wyboru duchową przestrzeń w literaturze.

Z recenzji prof. zw. dr hab. Doroty Heck (Wrocław)

Rafał Brasse jest poetą odważnym, pozwala czytelnikom zajrzeć do własnego wnętrza, poznać rodzinę, dzieli się z nami miłością do małżonki Agnieszki, cieszy się dorastająca, córką Emilką. Poezja Rafała Brasse to dzieło głęboko osobiste, doświadczone - nie naskórkowo, lecz dogłębnie. W czasach, gdy właściwie wszyscy mogą napisać wszystko, uwagę odbiorców przykuje autentyczność tej wypowiedzi w sposób szczególny.

Z recenzji prof. UAM dr hab. Małgorzaty Grzywacz (Poznań)