Wiek żelaza

Wstrząsające wyznanie umierającej Elizabeth Curren, profesor literatury klasycznej w Kapsztadzie. W liście do córki, który być może nigdy nie zostanie jej dostarczony, kobieta daje świadectwo ostatnich dni swojego życia.

Dzieli się bólem schorowanego ciała, rozczarowaniem cywilizacją białego człowieka, a także narastającym strachem przed samotnym odejściem. Eskalacja cierpienia, kwintesencja rozpadu.

Wiek żelaza jest dogasającym wołaniem o miłość.
To powieść zimna, śmiertelnie prawdziwa.