Kościół na stepie

Zarządzone przez Stalina deportacje, trwające ponad dwie dekady, od początku lat trzydziestych do połowy lat pięćdziesiątych XX wieku, spowodowały ogromny napływ ludności do tego kraju, wśród której znaczny odsetek stanowili katolicy, głównie Polacy. Wygnańcy doczekali się kapłanów, którzy – wbrew groźbom i karom – spieszyli z opieką duszpasterską.

Podróżując po Kazachstanie, natrafiliśmy na liczne ślady tamtych przeżyć, znaczone grobami na stepie , a przede wszystkim kaplicami i kościołami, które wyrosły w ostatnich dziesięcioleciach.

Wszędzie spotykaliśmy potomków Polaków deportowanych kilkadziesiąt lat temu. Jedni marzą czy myślą o powrocie do Ojczyzny, dla innych Ojczyzną stał się Kazachstan, gdzie założyli rodziny. Jedni i drudzy przyjmują przybyszów z Polski, zwłaszcza pielgrzymów, z ciekawością, życzliwością i staropolską gościnnością.

Książka ukazuje się w kontekście przygotowań do beatyfikacji ks. Władysława Bukowińskiego, czczonego jako Apostoła Kazachstanu, zaplanowanej na 11 września 2016 roku w Karagandzie.

Teksty, a także zdjęcia, powstawały na kanwie pielgrzymowania ks. prof. Waldemara Chrostowskiego. Treść książki odzwierciedla trasę, którą wspólnie przebyliśmy, aczkolwiek kolejność odwiedzanych miejsc była trochę inna. Po zwięzłym ukazaniu tła historycznego, przybliżającego okoliczności i przebieg deportacji naszych rodaków, następują zapiski z Tainszy, Oziornoje, Pietropawłowska, Szczucińska, Astany, Karagandy, Dolinki i Ałmaty.

Opisują i przybliżają tamtejsze wspólnoty katolickie, zrodzone i żyjące na ziemi męczenników, dzięki którym możliwe się stało utworzenie stałych struktur administracyjnych Kościoła katolickiego w Kazachstanie.

Jako ostatni, dwunasty rozdział, zamieszczono kronikę podróży apostolskiej Ojca Świętego Jana Pawła II odbytej do Kazachstanu w dniach 22–25 września 2001 roku oraz wygłoszone podczas niej papieskie przemówienia i homilie.