Ecclesia semper reformanda. Kryzysy i reformy średniowiecznego Kościoła

„Ecclesia semper reformanda - jedna z najbardziej znanych intuicji ostatniego soboru: Kościół zawsze potrzebuje/domaga się reformy. Zapewne. Ale czy zawsze jest ona podejmowana? Czy zawsze Kościół świadom jest tego obowiązku? Czy zawsze ma odwagę patrzeć na siebie ostro i krytycznie - starannie rozróżniając w sobie to, co Boskie i niezmienne od tego, co ludzkie, zmienne, a nierzadko słabe, dalece niedoskonałe i po prostu grzeszne? Historyk - to jasne - nie jest od tego, by stawiać Kościołowi takie czy inne postulaty. Nie jest też jego zadaniem katalogowanie (tym bardziej definiowanie) znamion, przymiotów i cech Kościoła - to rzecz teologa. Kiedy jednak teolog dokonuje takiego opisu, opatrując go przy tym kwalifikacją czasową (semper! semper reformanda...) - historyk nie może oprzeć się pokusie, by nie powiedzieć: Sprawdzam!”.

<br>

Ze wstępu ks. bp.dr. hab. Grzegorza Rysia