Jezus z Judenfeldu. Alpejski przypadek księdza Grosera

Grzegorczyk zarzekał się, że nie napisze już 4 tomu " Przypadków księdza Grosera", jedynie opowiadania z różnych etapów jego życia.
I mimo próśb czytelników o kontynuację trylogii, trwał w swoim uporze mówiąc, że liczba 3 należy do ulubionych przez Boga.
W e-mailu do pisarza, napisał także minister Władysław Stasiak:" Polska czeka na kolejnego księdza Grosera".

I szczęśliwie doczekała się, a znakomity prozaik tłumacząc się ze swej niekonsekwencji, powołuje się na swego mistrza R.Brandstaettera. To on powiedział, że jego " historia była pasmem cudów i niekonsekwencji, które paradoksalnie są naszym bogactwem".
Tym samym, stały się również bogactwem narracji tej kontrowersyjnej emocjonalnie i intelektualnie lektury.

Fabuła powieści cofa się w czasie przed okres opisany w trylogii.
Z głównym bohaterem, inteligentnym księdzem Wacławem, zachwycającym miłośnikiem piękna, trafiamy do Austrii. Jest rok 1995, ks. Groser wybiera się w samotną pielgrzymkę rowerową do Rzymu, na zaproszenie JP2. W połowie drogi, ulega wypadkowi. Ze szpitala w uroczej, górskiej miejscowości zwanej Judenfeld, z nogą w gipsie, zostaje zaproszony w gościnę do parafii protestanckiej, katolickiego księdza, Mateusza Konopiuka a'la Szwejk, który " wszystko, co mówił oprawiał w uśmiech".

W Judenfeldzie, ksiądz Wacław przeżywa swoistą przygodę życia- zdumiewającą. Nie raz, doznaje lekkiego szoku i wstrzymuje się z ripostą ( " Nie potrafił trwać z kimś w konflikcie"), kiedy zderza się z odmienną rzeczywistością. Poznaje lokalną społeczność, między innymi: poczciwego tchórza, Manfreda, świątobliwą jędzę, Heidrun Untertan, czy Karin, która " Kochała Polaków i księży".
Zapoznaje się z burzliwą historią parafii - kroniką wstydliwych dziejów o nazistowskim pochodzeniu.

Co charakterystyczne, trudna, kontrowersyjna tematyka przedstawiona została w sposób lekki z pewną dozą humoru. Spory głównych bohaterów w czasoprzestrzeni ewangelicko-katolickiej z kwestią otwartości naszego czcigodnego Rodaka JP2, uczą pokory i przełamywania siebie.
Są lekcją historii i religii jednocześnie!

Na koniec, trzeba wspomnieć jeszcze o fascynującym miejscu w Austrii - będącej rajem wodnym w Europie - a mianowicie o najpiękniejszym, trzykskadowym wodospadzie w obliczu, którego nasz bohater miał " poczucie nacierającego, miłującego Ojca".

Bardzo dobra, niezwyczajna i niecodzienna lektura - polecam!
Zresztą, sam Autor jest jej doskonałą rekomendacją:-))