Ojciec Pio i Aniołowie

Ojciec Pio odnosił się do swojego anioła stróża ze szczególnym nabożeństwem, pokornym i pełnym szacunku. Jego anioł był prawdziwym przyjacielem, a także przewodnikiem i doradcą, wspierał go, stale i dyskretnie mu towarzysząc.

Gdy zdarzyło się, że anioł zwlekał z przybyciem, ojciec Pio z pewną uszczypliwością, lecz dobrotliwie później mu to wypominał: "Jakże wykańczają mnie te demony. W sobotę tak się na mnie zawzięły, że nie wiedziałem już, co robić. Zwróciłem się do mojego anioła. Długo kazał na siebie czekać, a gdy w końcu się pojawił, nakrzyczałem na niego za to, że kazał na siebie czekać tak długo, gdy potrzebowałem jego pomocy. Aby go ukarać, chciałem nie patrzeć mu w twarz, oddalić się, uciec od niego, ale on biedaczek podążył za mną, niemal płacząc; gdy podniosłem wzrok, zobaczyłem, że było mu przykro. "Jestem zawsze przy tobie - powiedział - wciąż krążę wokół ciebie. Moja miłość nie zgaśnie nawet, gdy skończy się twoje życie".

Fragment książki