Żywoty Galijskie. Żywot św. Germana z Auxerre. Żywot św. Genowefy z Paryża. Seria: Źródła monastyczne nr 76

Święty German (†437/448) i św. Genowefa (†około 502 r.) żyli w okresie dynamicznych zmian w sytuacji politycznej Galii północnej i Brytanii, a także w życiu codziennym ich mieszkańców.

Prezentowane tu czytelnikowi dwa Żywoty są najlepszym źródłem informacji na temat wspomnianych przemian, a sami święci German i Genowefa często odgrywali w tych wydarzeniach ważną rolę; nie bez powodu oboje zostali patronami Francji.

Kult św. Germana rozpoczął się w dniu jego śmierci, kiedy to dostojnicy kościelni, cesarscy i sama Galla Placydia rywalizowali o ubrania i przedmioty, które po sobie pozostawił. Dynastia Karolingów otoczyła biskupa z Auxerre szczególną czcią. W roku 859 przeniesiono jego ciało do nowej, spektakularnie zdobionej krypty. Było to dzieło zlecone przez Karola II Łysego.

Kult Genowefy, bogaty w rytuały, datuje się od połowy VI w. Utrzymał się w Paryżu i pełnił bardzo ważną rolę przez piętnaście stuleci. Hagiograf sugeruje, że to Chlodwig rozpoczął budowę bazyliki Świętych Apostołów w miejscu, w którym spoczęło ciało Genowefy, a ukończyła ją po śmierci męża królowa Klotylda.

W okresie późniejszym pod wpływem rozgłosu, jaki zyskała Joanna d’Arc, w wyobraźni Francuzów te dwie postacie zaczęły zlewać się w jedną. Kult Genowefy ożywał zwłaszcza w chwilach, gdy zagrożona była stolica, a sukcesy obrońców przypisywano właśnie jej wstawiennictwu.