Jak ogień, który pali. Osoba konsekrowana otwarta na dar Ducha Świętego

Manowce języka, które wiodą na manowce ducha - tak niestety muszę określić tę książkę. Autor ślizga się po powierzchni teologicznych pojęć i psychologicznych schematów, nie dotykając głębi rzeczywistości. Jeśli ktoś chce się dowiedzieć, jak w swojej szarej codzienności współpracować z Duchem Świętym, nie dowie się tego. Najbardziej symptomatyczne wydaje mi się, że tekst nie zawiera ani jednej wskazówki jak się modlić. Zamiast tego proponuje teorię, że chrześcijanin ma obowiązek wyrzec się własnej kultury w imię relacji z drugim człowiekiem, żeby nie być "kategorycznym". Gdzie coś takiego prowadzi, niech każdy sam osądzi. Zdecydowanie nie polecam.

Odwaga świętości... o której myślę czytając kolejną ksiązkę tego autora nie jest możliwa bez otwarcia się na działanie Ducha Świętego..Ta ksiązka podpowiada, jak mogą to przeżywać na drodze powołania osoby konsekrowane...ale czy tylko? Wszk prośba Jana Pawła II: Nie lękajcie się być świętymi dotyczy każdego...