Post. Uzdrowienie duszy i ciała

Praktyka duchowa postu i jej znaczenie dla rozwoju duchowego chrześcijanina zostały w okresie po Soborze Watykańskim II bardzo zaniedbane. Wystarczy wspomnieć, iż w niektórych krajach katolicy nie są zobowiązani do jego praktykowania, poza czasem Wielkiego Postu.

Niniejsza książka przypomina, ze w chrześcijańskiej tradycji post należy do istotnych praktyk ascetycznych, a w połączeniu z modlitwą i jałmużną stanowi najważniejszy czynnik wzrostu duchowego oraz zaporę przed pokusami i atakami diabelskimi.

Wielu świętych zalecało post jako formę ekspiacji i współudziału w męce Chrystusa. Człowiek staje się wówczas pokorny, ze świadomością, że jest prochem. Pokora i uniżenie odstraszają je jak egzorcyzm.

Jak pisze hiszpański egzorcysta, o. José Antonio Fortea: